Veulen laten opgroeien

Een veulen gezond laten opgroeien in kudde.

Waarom laat je een veulen het best in

een gemengde kudde opgroeien?

Vrije beweging is een van de meest effectieve manieren om de GH-niveaus (groeihormoon) aanzienlijk te verhogen. Het GH-niveau is direct gekoppeld aan de botdichtheid van paarden. (en mensen) Veel studies hebben zich gericht op opsluiting van veulens en musculoskeletale ontwikkeling, met name gewrichten. Een doorslaggevende conclusie is dat het beperken van beweging bij een groeiend veulen de kraakbeenontwikkeling vertraagt.
Het doel van een gezond veulen opfok in een kudde: Weide speeltijd toestaan om submaximale gewrichtsbelasting te bereiken. Stalopsluiting van een jong paard kan leiden tot mogelijk kraakbeenletsel, vooral als korte periodes van zware oefening worden gesuperponeerd op ongeconditioneerde gewrichten. Het gewrichtskraakbeen van een pasgeborene is een schone lei, klaar voor adaptieve verandering.
Vooral vóór de leeftijd van vijf maanden, is het juveniel gewrichtskraakbeen een dynamisch, continu remodellerend weefsel, dat geleidelijk kenmerken aanneemt die belangrijk zijn voor toekomstige gewrichtssterkte en weerstand tegen letsel. Normale gewichtdragende oefeningen zijn noodzakelijk voor een normale ontwikkeling van de ledematen van paarden. Oefening verhoogt het metabolisme en er zijn aanwijzingen dat lichte fysieke activiteit (wandelen) de gastro-intestinale motiliteit stimuleert.
Een gezonde geest in een gezond lichaam. Maar dit werkt enkel wanneer beide in balans zijn. Een ziek paard kan je pas echt goed helpen genezen wanneer je die naar een gezonde omgeving brengt die zorgt voor een gezonde geest in een gezond lichaam. Of je kan de omgeving aanpassen aan je paard, door bvb. vrije beweging en vrij sociaal contact mogelijk te maken.

De paardenkudde, een familie van vroeger en nu:

Paardenkuddes ontwikkelen zich als territoriale groepen van een gemengd geslacht. Kuddes bestaan uit een of meer hengsten, een aantal volwassen merries en onvolwassen mannelijke en vrouwelijke nakomelingen. Vrijgezellengroepen, groepen bestaande uit mannelijke nakomelingen die uit hun kuddes zijn verdreven, zullen zich ook als sociale groepen vormen. De veulens en volwassen hengsten die deze groepen vormen, stellen een structuur op basis van dominantie vast. Paarden zoeken instinctief kuddelidmaatschap voor reproductieve doeleinden en voor veiligheid.
Gedomesticeerde paarden hebben vaak, wanneer ze de mogelijkheid hiertoe hebben, een vergelijkbare structuur als die in het wild. Wanneer gemengde groepen samen worden geplaatst in een weide, kunnen ruinen hengstenachtig gedrag vertonen in aanwezigheid van een merrie wanneer zij hengstigheid vertoond. Ze kunnen proberen dergelijke merries te monteren en 'te fokken' of het beschermende gedrag van de afwezige hengst op zich te nemen. Dit gedrag komt vooral voor wanneer de ruin is gecastreerd na het bereiken van seksuele volwassenheid.

Paarden komen verder met hulp van hun vrienden:

Als merrie loont het om een paar vriendinnen te hebben. Merries die sterkere sociale banden vormen, produceren meer en gezondere nakomelingen, volgens een nieuwe studie. De bevinding draagt bij aan het groeiende bewijs dat vriendschap een aanpassing is met diepe evolutionaire wortels.
Talrijke studies van de mensen, vooral van vrouwen, hebben aangetoond dat vriendschappen leiden tot een betere gezondheid en gezondere baby's. Vriendschappen voor paarden hebben een aantal voordelen zoals het voorkomen van roofdieren. Het kan ook stress bij zwangere merries verminderen, waarvan is aangetoond dat het de groeipercentages en overleving van hun nakomelingen negatief beïnvloedt.

Vrije beweging, sociaal contact en gezond voer:

Wanneer je rekening houdt met de basisbehoeften van je paard heeft je paard alles wat zij/hij nodig heeft om gelukkig en gezond te zijn. Vrije beweging zorgt ervoor dat het biomechanisch stelsel en het bioritme van je paard geen beperking wordt opgelegd, dus ook minder stress ervaart. Het paardenlichaam heeft, net zoals de mens, een interne biologische klok die continu loopt. Hun (en ons) welzijn is afhankelijk van de werking van die klok. Wil je het verstoord bioritme herstellen van je paard, dan zal je de levennstijl van je paard synchroon moeten laten lopen.
Het vrij sociaal contact wegnemen van het paard, neemt niet het instinct af. Paarden zijn stressvrijer wanneer ze zelf kunnen gaan en staan, naast welk paard of deel van de kudde ze willen. In een kudde wisselen de rollen af, van het paard dat slaapt tot het paard dat ernaast waakt. Paarden die elkaar 'groomen' is een belangrijk onderdeel van het sociaal contact. De belangrijkste redenen voor dit dagelijks 'groomen' zijn: een verbeterde gezondheid van de huid en vacht en een verminderende de kans op verschillende huidproblemen. Paarden tonen genegenheid voor elkaar door vocalisaties en door acties. Ze hinniken om geluk te tonen bij het begroeten van andere paarden, krabben om genegenheid te tonen, elkaar wederzijds verzorgen als een teken van zorg en aandacht, en rusten hun hoofd over de hals van hun weidegenoten.
Gezonde voeding = een gezond paard. De basisvoeding voor je paard is een kwalitatief, structuurrijk hooi voor paarden, opgelet dus met raaigras voor koeien met een hoger fructaan-en eiwitgehalte wat zorgt voor een hogere melkproductie. De maag van het paard is klein en kan niet 'uitrekken', waardoor je paard op regelmatige tijdstippen hooi dient te eten om speeksel te produceren, wat helpt het maagzuur te neutraliseren en maagzweren te voorkomen. Lange periodes zonder eten kunnen ook problemen veroorzaken omdat de maag maagzuur blijft afscheiden, zelfs als het leeg is. Zonder de bufferfunctie van speeksel, dat alleen wordt geproduceerd terwijl het paard kauwt, kunnen spijsverteringsvloeistoffen ulceratie van maagweefsel veroorzaken. Beter voorkomen dan genezen dus, hetzelfde geldt voor de mens.
Sociaal isolement = erger dan pijn voor paarden. Een studie in 2017, uitgevoerd door de Nieuw-Zeelandse groep van Katerine Reid, onderzocht het effect van angst (sociaal isolement) op het gedrag en de hartslagvariabiliteitsindices geassocieerd met milde somatische pijn, vond dat sociaal isolement door paarden kan worden gezien als een grotere bedreiging dan pijn.